2 kwietnia każdego roku obchodzony jest
Światowy Dzień Świadomości Autyzmu
(ang. World Autism Awareness Day, WAAD).

Święto to zostało ustanowione z inicjatywy Kataru rezolucją Zgromadzenia Ogólnego ONZ z 18 grudnia 2007 (A/RES/62/139) opublikowaną
21 stycznia 2008 roku. Celem jest podnoszenie świadomości ludzi na temat zaburzeń związanych ze spektrum autyzmu, praw dzieci niepełnosprawnych i ich rodzin.

W tym dniu odbywa się szereg otwartych wykładów, spotkań ze specjalistami (psychologami, pedagodzy, terapeutami SI, logopedami, dietetykami, itd.). Spotkania i imprezy są organizowane przez ośrodki szkolno-wychowawcze, poradnie pedagogiczno-psychologiczne
i stowarzyszenia. Jest to dzień, w którym każdy z nas może okazać wsparcie i pomoc osobom, które najbardziej jej potrzebują.

W Polsce od wielu lat prowadzone są kampanie społeczne, które mają uświadamiać, czym jest autyzm. Znakiem solidarności z osobami
z zaburzeniami ze spektrum autyzm jest akcja „Light in up blue" - „Zaświeć się na niebiesko" - w większości państw
i miast w tym dniu budynki i obiekty użyteczności publicznej
są podświetlone na niebiesko.

Autyzm jest całościowym zaburzeniem rozwoju dziecka
o charakterze neurologicznym, obejmującym wiele sfer funkcjonowania danego człowieka. Pierwsze symptomy pojawiają się bardzo wcześnie,
zawsze są widoczne przed ukończeniem 3 roku życia.

Przyczyny nie są do końca znane. Badacze wymieniają m.in. czynniki biologiczne oraz psychologiczne. Biologiczne dotyczą uszkodzenia mózgu dziecka w trakcie ciąży bądź porodu - niedotlenienie w okresie płodowym i noworodkowym, urazy okołoporodowe, toksoplazmoza, mózgowe porażenie dziecięce, uwarunkowania genetyczne, wiek ojca pow. 40 r.ż.,
a nawet alergia.

Dla rokowań w autyzmie ważna wczesna diagnoza i właściwa terapia. Według najnowszych szacunków, jedno dziecko na sto ma zdiagnozowany autyzm, dlatego niezwykle ważnym zadaniem jest stałe zwiększanie poziomu wiedzy na ten temat. Podkreślić należy, że w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat znacznie wzrosła skuteczność diagnostyki tego zaburzenia. Według danych statystycznych około 1,5 tysiąca urodzonych w 2015 roku w Polsce dzieci uzyskało diagnozę ze spektrum autyzmu.

Im szybciej postawiona zostanie prawidłowa diagnoza
i dziecko rozpocznie terapię, tym lepsze są jego rokowania. Pamiętajmy, że każde dziecko jest inne, dlatego nie wszystkie objawy muszą wystąpić, aby móc zdiagnozować autyzm.

Do najczęstszych objawów należą:

• zaburzenia relacji społecznych - brak zainteresowania innymi ludźmi, niezdolność inicjowania rozmowy czy włączania innych
  do zabawy, brak empatii, nieodpowiedni dystans interpersonalny, brak współpracy z rówieśnikami, nieodwzajemnianie uczuć,
  brak uśmiechu, unikanie kontaktu wzrokowego, lęk, nieadekwatne zachowania pozawerbalne, np. mimika twarzy, pozy, dziwne grymasy, unikanie dotyku, samouszkodzenia, autoagresja;
  
  
• zaburzenia komunikacji - niezdolność opanowania mowy
  lub całkowity brak mowy, ograniczone rozumienie poleceń,
  brak reakcji na własne imię, nieprawidłowe użycie składni i fonologii, echolalia, stereotypie słowne, śpiewny głos, nieprawidłowa prozodia, dziwaczne słownictwo, zmiany znaczenia słów, zaburzenia komunikacji pozasłownej, nierozumienie „tak" i „nie", nierozumienie aluzji słownych, metafor, sugestii, dosłowna interpretacja komunikatów, nadwrażliwość na dźwięki;
  
  
• stereotypowe wzorce zachowań - wąski zakres zainteresowań, ograniczona aktywność, sztywność, opór wobec jakichkolwiek zmian w otoczeniu, preferowanie niezmienności i rutyny, trwanie
  w bezużytecznych czynnościach, rozstawienie zabawek zamiast zabawy nimi, fascynacja przedmiotami, a nie ludźmi, powtarzające się manieryzmy ruchowe, np. kiwanie się, kręcenie się wokół własnej osi, bawienie się godzinami sznurkiem, kółkiem od samochodu, chodzenie na palcach, apraksja, tiki, upośledzona zręczność manualna
  i ruchowa, trzepotanie rękami podczas podniecenia, przebieranie palcami, skręcanie włosów, lizanie dłoni, spadek napięcia mięśniowego, uderzanie głową itp.