autor: Anna Paluch
Ogólne zasady postępowania z dzieckiem o opóźnionym rozwoju mowy lub afatycznym (o zaburzonym rozwoju mowy i języka). Wskazówki dla rodziców.
Ogólne zasady postępowania z dzieckiem o opóźnionym rozwoju mowy
lub afatycznym (o zaburzonym rozwoju mowy i języka).
Wskazówki dla rodziców.
Mowa
- należy mówić do dziecka nieco wolniej, eksponując ważne w zdaniu słowa poprzez ich podkreślenie głosem, intonacją, akcentem. Jeśli nawet nasze dziecko nie ma poważniejszych trudności w rozumieniu mowy, to i tak wolniej odbiera komunikaty słowne
- używajmy raczej prostych i krótkich zdań; zdanie długie i złożone nie będzie zrozumiałe, a dodatkowo nie stanowi dla dziecka dostępnego wzorca do naśladowania
- akceptujmy gesty, miny, których dziecko używa w celach komunikacyjnych, ale starajmy się sami powiedzieć w prostej formie to, co dziecko chciało nam przekazać
- zwracajmy uwagę na samodzielne i spontaniczne słowa dziecka, podtrzymujmy je (przedłużajmy ich trwanie), powtarzając po dziecku bezpośrednio, a potem do nich wracając. Może to być nawet prosty dźwięk, sylaba, która dla dziecka ma znaczenie
- możemy dodawać jeszcze jedno słowo, rozbudowywać wypowiedź dziecka, lub objaśniać prostym, ale bardziej dojrzałym wyrazem to, co powiedziało dziecko
- czasem można więc delikatnie poprawić to, co powiedziało dziecko, nie zawsze wymagając powtórzenia poprawnej formy wyrazu
- uczmy dziecko prostych słów zaczynając od sylab otwartych, w zabawie zachęcając do powtarzania, łącząc z gestem, mimiką, co ułatwia dziecku zapamiętanie
- nie używajmy zmiękczeń, zdrobnień, które zacierają wyrazistość budowy słowa
- słowo zawsze coś znaczy, pamiętajmy, żeby łączyć słowa - nazwy z konkretnymi zabawkami, przedmiotami lub obrazkami
Motywacja, uwaga
- do zabaw językowych trzeba wybierać odpowiedni moment, dziecko nie może być zmęczone, głodne, rozdrażnione
- wiadomo, że chętnie rozmawia przed snem, podczas kąpieli lub w łóżku
- obserwujmy indywidualne preferencje naszego dziecka, zapamiętujmy, kiedy jest najbardziej zainteresowane nauką
- starajmy się o kontakt wzrokowy z dzieckiem, które powinno obserwować twarz, głównie usta mówiącego
- dzieci o zaburzonym rozwoju mowy, często z różnych powodów nie lubią ćwiczeń przed lustrem
- warto stosować różnorodne zabawki, pomoce, niektóre proste, ale bliskie dziecku, można wykonać wspólnymi siłami
- nagradzajmy dziecko za próby mówienia - np. klaszcząc, ciesząc się, chwaląc, nawet za minimalny sukces.
Emocje
- podążajmy za dzieckiem, okazujmy mu cierpliwość, zrozumienie, życzliwość
- akceptujmy jego ograniczenia, chwaląc starania , wzmacniając chęć komunikowania się z nami
- słuchajmy go uważnie, nie wprowadzajmy atmosfery pośpiechu
- zachęcajmy dziecko do okazywania uczuć, ale tez w miarę potrzeby chrońmy przed nadmiernymi emocjami, uczmy kontroli emocji szczególnie negatywnych (odwracanie uwagi, milczenie, odroczenie naszej reakcji
- stwarzajmy sytuacje będące dla dziecka źródłem pozytywnych emocji
Ważne
Nie polegajmy wyłącznie na sobie, szukajmy pomocy u specjalistów. Są nimi: logopeda, psycholog, neurolog, audiolog, terapeuta integracji sensorycznej, nauczyciel rytmiki i inni.
Oczywiście dobierajmy zajęcia z rozsądkiem. Bardzo ważny jest kontakt z grupa rówieśniczą, czyli przedszkole.
Dobrze jest mięć kogoś, komu możemy zaufać. Powinna być to osoba otwarta na sugestie i spostrzeżenia rodziców, nie ferująca zbyt szybkich diagnoz "wyroków".
autor: Anna Paluch
źródło: http://www.logopedia-afazja.pl (dodano: 3.07.2012.)