MEN odsłania karty w sprawie Karty

Minister edukacji Krystyna Szumilas przedstawiła opracowane w MEN zmiany w Karcie Nauczyciela i ustawie o systemie oświaty. Jak stwierdziła są one efektem rozmów, jakie rozpoczęły się w lipcu 2012 r. pomiędzy rządem, przedstawicielami samorządów oraz związkami zawodowymi. W rozmowach po raz pierwszy brali udział także reprezentanci rodziców skupieni w Forum Rodziców.

Sprawdziły się wcześniejsze informacje, że MEN nie zaproponuje rewolucji w przepisach. Ogłaszając zmiany, Szumilas zaznaczyła, że nadrzędnym ich celem jest dobro ucznia oraz podnoszenie jakości nauczania. Proponowane zmiany, choć zostały uznane przez samorządowców za „krok w dobrym kierunku", to są postrzegane przez nich jako wyłącznie kosmetyczne. Dlatego środowiska samorządowe ogłosiły, że rozpoczną działania na rzecz budowania poparcia dla własnych, bardziej radykalnych zmian w Karcie. Mniej rozczarowani propozycją resortu są związkowcy, choć należy podkreślić, że także oni nie podpisują się pod tą propozycją. Ryszard Proksa z nauczycielskiej Solidarności uznał je za oficjalne otwarcie dialogu.

Prezentacja propozycji zmian w przepisach oświatowych zgodnie z obietnicami najwyższych urzędników resortu edukacji miała odbyć się jeszcze w 2012 r. Brak wyraźnego konsensusu przy większości tematów podejmowanych w czasie ubiegłorocznych spotkań spowodował jednak opóźnienia w pracach MEN.

Zmiany przedstawione przez ministerstwo 31 stycznia 2013 r. dotyczą:

- urlopu dla poratowania zdrowia - uzależnienie jego przyznania od wystąpienia choroby zagrażającej powstaniem choroby zawodowej; prawo udzielenia takiego urlopu należeć ma wyłącznie do lekarza medycyny pracy (a nie pierwszego kontaktu), a o urlop będzie można wystąpić dopiero po 20 latach pracy (teraz po 7) oraz łączny czas jego trwania nie będzie mógł przekroczyć 1 roku (obecnie 3 lata); w dalszym ciągu finansować go będą samorządy, a nie ZUS jak głosiła jedna z propozycji;

- urlopu wypoczynkowego - ograniczenie rocznego wymiaru do 47 dni i umożliwienie elastycznego gospodarowania nimi w okresach, które nie zaburzają pracy szkoły (np. to nauczyciel będzie decydował, czy weźmie urlop w okresie międzyświątecznym czy w całości wykorzysta go w czasie wakacji letnich i ferii zimowych);

- ewidencjonowania czasu pracy - nauczyciele będą mieli obowiązek rejestrowania w sposób określony przez organ prowadzący najważniejszych dodatkowych zadań realizowanych poza pensum m.in. spotkań z rodzicami, doskonalenia zawodowego, rad pedagogicznych;

- jednorazowego dodatku uzupełniającego - uelastycznienie zasad naliczania i wypłacania tego dodatku ma wzmocnić jego funkcje motywacyjną; średnie wynagrodzenie określane w Karcie nauczyciela nie zmieni się, ale pula środków przeznaczona na wynagrodzenia będzie dzielona na wszystkich nauczycieli (obecnie dokonuje się porównania w ramach poszczególnych stopni awansu zawodowego);

- dodatków specjalnych - ustalenie stałej wysokości dodatku wiejskiego (10 proc. kwoty bazowej z 2013 r.) oraz włączenie go do średnich wynagrodzeń nauczycieli; stopniowe odchodzenie od przyznawania dodatków socjalnych z poszanowaniem praw nabytych (dodatku mieszkaniowego, prawa do lokalu mieszkalnego, użytkowania działki gruntu szkolnego, zasiłku na zagospodarowanie);
- ułatwienia finansowania zajęć realizowanych przez nauczycieli w ramach projektów finansowanych ze środków unijnych;
- wzmocnienia pozycji rady rodziców w procedurze awansu zawodowego nauczycieli;
- określenia zasad postępowania dyscyplinarnego na poziomie ustawy i przeniesienie tej procedury na poziom bliższy szkole;
- doprecyzowania zasad wykorzystania środków na doskonalenie nauczycieli w ramach 1 proc. odpisu określonego w Karcie.

Przedstawione przez MEN zmiany trafią do konsultacji społecznych. Dopiero po nich prowadzone będą prace legislacyjne w parlamencie. W Sejmie znajduje się już opracowany przez stronę samorządową projekt zmian idących znacznie dalej. Gminy proponują m.in. ograniczenie Karty do nauczycieli tablicowych, podwyższenie pensum do 20 godzin w tygodniu i nową formułę awansu zawodowego.

Źródło: 1.2.2013, Wydawnictwo Verlag Dashofer Sp. z o.o.