Nauczyciel logopeda podejmuje pracę w różnorodnych placówkach oświatowych oraz służby zdrowia - przedszkolu, szkole, poradni psychologiczno-pedagogicznej, przychodni, szpitalu, ośrodku rehabilitacyjnym. Niejednokrotnie zderza się z trudnościami natury organizacyjnej, zbyt małą liczbą godzin w stosunku do liczby dzieci, ograniczonym czasem, który może poświęcić  na diagnozę i terapię. Często barierą w rozwoju jest brak środków na doskonalenie zawodowe, szczególnie z dziedziny nauk biologiczno-medycznych, mimo że w nowszych ujęciach uznaje się, że logopedia jest nauką opartą na naukowych podstawach medycznych[1]. W sferze społecznej pokutuje przekonanie, że logopeda „tylko wywołuje głoski" i nie ma głębokiej potrzeby rozszerzania wiedzy, może ponadto  bazować na zdobytych już umiejętnościach. Myślę, że równie nieprawdziwe byłoby stwierdzenie, że badacze zdołali już odpowiedzieć na wszystkie pytania dotyczące mózgu. Komunikacja za pomocą mowy, jak pisze Jerzy Vetulani, jest największym osiągnięciem ludzkości, a w powstawanie mowy zaangażowane są ośrodki znajdujące się na różnych piętrach mózgu oraz układy spełniające rolę wykonawczą (układ oddechowy, narządy mowy, układ mięśniowy.

Celem napisania artykułu jest nie tylko przekazanie czytelnikowi najważniejszych założeń teoretycznych w pracy z grupą osób z afazją, ale również wniosków i wskazówek praktycznych po dwuletnim okresie współprowadzenia takich zajęć. Powołanie do życia grupy terapeutycznej zrodziło się z chęci objęcia opieką uczniów starszych mających od 16 do 19 lat, którzy uczestniczyli wcześniej w terapii logopedycznej.  Chcieliśmy tym samym dać im możliwość, a zarazem szansę wykorzystania w kontakcie z grupą umiejętności już nabytych. Drugi powód wiązał się z nadzieją zaistnienia odpowiednich warunków i atmosfery do powstania swoistej grupy wsparcia dla jej uczestników, a także przetrwania po zakończeniu zajęć relacji w niej nawiązanych.

Jolanta Panasiuk Logopedia dziś - wczoraj - jutro   Logopedia jako nauka Od połowy XX w. w Polsce kształtuje się odrębna płaszczyzna badawcza, obejmująca problemy języka i (...)

Planowane zmiany dotyczące poradni psychologiczno - pedagogicznych (po konferencji  informacyjno - konsultacyjnej ORE i MEiN w dn. 8-9.12.2021 r. oraz na podstawie wcześniejszych informacji i (...)

  Wykaz standaryzowanych narzędzi diagnostycznych stosowanych w diagnozie logopedycznej Milena Stasiak, Wielkopolski Przegląd Logopedyczny nr 1/17/2020 l.p. autor tytuł/nazwa wydawnictwo 1. Zbigniew Tarkowski Test Sprawności Językowej (TSJ) Wydawnictwo (...)

W ramach popularyzacji Europejskiego Dnia Logopedy Wielkopolski Oddział Polskiego Związku Logopedów objął patronatem projekt przygotowany  przez studentki Naukowego Koła Logopedycznego FiloLOG, działającego na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Członkinie Koła pod opieką merytoryczną prof. UAM dr hab. Jolanty Sławek  opracowały mini-poradnik dla rodziców, w którym znalazły się najważniejsze informacje na temat rozwoju małego dziecka w okresie od 0 do 36. m.ż.

Tytuł jest prowokacyjny, ale uzasadniony tym, co słyszymy od rodziców lub widzimy w dostarczanej przez dzieci dokumentacji. Diagnozowanie afazji u dwu- lub trzylatka, czyli w wieku, w którym zgodnie z normami rozwoju mowy, następuje intensywne budowanie słownika i odkrywanie gramatyki swego języka, jest merytorycznie niepoprawne i z praktycznego punktu widzenia - nierealne.

Warto przypomnieć, co rozumiemy pod pojęciem: niedokształcenie mowy o typie afazji i jakie są warunki diagnozowania tego zaburzenia językowego. Klasyczna już definicja Kordyl (1968) mówi o tym, iż niedokształcenie mowy o typie afazji (afazji rozwojowej) występuje wtedy, gdy we wczesnym dzieciństwie nastąpiło przerwanie lub zahamowanie rozwoju mowy, lub gdy mowa nie rozwija się mimo, iż dziecko słyszy dźwięki, dobrze rozwija się umysłowo, nie jest zaburzone emocjonalnie i wychowuje się w korzystnych warunkach środowiskowych.

W związku z potrzebą ujednolicenia standardów pracy logopedów, niniejsze opracowanie standardu gabinetu logopedycznego ma na celu rozpowszechnienie go wśród podmiotów odpowiedzialnych za tworzenie warunków pracy dla specjalistów - diagnostów oraz terapeutów mowy i języka w instytucjach publicznych.

Przykładowe metody pracy z dziećmi do prowadzenia w domu autor: Ewa Małachowska   1.    Symulacje - metoda ta polega na naśladowaniu rzeczywistości. Jest to zabawa „na (...)

Kilka porad na temat dezynfekcji i sterylizacji narządzi używanych przez logopedów w terapii. Mity i fakty.

Artykuły na temat jąkania i terapii znajdziecie Państwo tu: http://www.frogos.org.pl/index.php?option=18&cat_id=59&menu_id=263&page=262 Śląski Oddział Polskiego Towarzystwa Logopedycznego publikuje m.in. plakaty profilaktyczne o jąkaniu, link do dokumentalnego (...)

Tempo poznawania języka jest indywidualne dla każdego dziecka, natomiast od nas, dorosłych zależy, czy „ocean mowy", który je otacza, będzie bardziej czy mniej przyjazny. (...)